Door een gebrek aan betaalbare seniorenwoningen wonen duizenden ouderen te lang in een onveilig huis. Om iets aan het tekort te doen moeten jaarlijks duizenden sociale huurappartementen en koopflats voor senioren gebouwd worden. Waarom gebeurt dit veel te weinig? Rijk, gemeenten en woningcorporaties wijzen naar elkaar.
Geen passende woning
Mevrouw Griep (72) woont al jaren in een veel te grote eengezinswoning in Tholen. Ze wil graag naar een gelijkvloerse seniorenappartement met een balkon. Helaas is er voor haar in de buurt geen woning beschikbaar. Meneer en mevrouw Van Gelder (80 en 77) uit Zwolle wonen in een maisonnette-koopwoning met een trap naar boven. Een traplift is geen optie. Ook buiten het appartement zijn trappetjes om bij de voordeur te komen. Meneer heeft Parkinson en mevrouw COPD. Ze willen daarom naar een serviceflat bij een zorgcentrum. Die is wel in de buurt, maar hun inkomen is hiervoor ontoereikend. Voor wat ze wel te besteden hebben, is geen passende woning te krijgen.
Veel ouderen wonen in ongeschikte huizen
In 2014 liet het Rijk becijferen dat er tot 2021 jaarlijks 44.000 seniorenwoningen bij moeten komen om de huidige tekorten en de stijgende vraag op te vangen. Maar in een nieuw rapport van het voorjaar van 2017 laat het Rijk dit getal ineens los. Terwijl in dat rapport wel staat dat vanwege het woningtekort in de grote steden veel ouderen met beperkingen in ongeschikte huizen wonen. Hoe groot de tekorten nu precies zijn is niet bekend omdat gemeenten en woningcorporaties niet registreren hoeveel seniorenwoningen ze hebben. Vaak is niet eens bekend of een flat een lift heeft of niet. In het programma Meldpunt! portretten van mevrouw Griep en de familie Van Gelder.
Bron: Max Vandaag
Bekijk de aflevering van Meldpunt! van 27 september 2017.
